“EEN ONVERGETELIJKE AVOND”

Afgelopen maandag werden we, exact 50 jaar na de mijnexplosie in Barnsley, verwacht in Denderleeuw. Het is altijd even zoeken wie kan rijden, maar Gertje stelde al vrij snel op onbaatzuchtige wijze voor om deze taak op zich te nemen. Hij zag het zelfs zitten om PJ, Andreas en Thijs daarna af te zetten op hun kot in Gent. De tranen sprongen ons collectief in de ogen bij zoveel edelmoedigheid. Eerst pikte hij Nathan op in Merendree, dan PJ in de Kasteellaan om dan weer even op zijn route terug te keren om Thijs en Andreas op te halen. Een kleine omweg dus, naar eigen zeggen “omdat Thijs dan zo iets meer tijd heeft om zich klaar te maken”. Tja...

Aangekomen bij de Ducheyne’s werd al snel duidelijk dat Gert zijn Audi A3 verre van een volumewagen is. We propten er letterlijk alle zakken in. Geen sinecure, zeker als je weet dat de kotgangers nog wat extra meehadden. Bon, volledig volgestouwd vertrokken we omstreeks 18.47u voor wat beloofde een dolle rit te worden...

Nathan hield Gert gezelschap vooraan. Achteraan zaten we echt ‘zoals Japanners op een metro’ (voor een impressie, klik hier). Links zat Thijs, PJ rechts en de jongste van de bende, Andreas (1m86 groot, 72 kg, BMI 20,59), nam het midden voor zijn rekening (waarvoor dank!). Hij begon dan ook al snel te klagen over een stekende pijn aan zijn testikels, maar al bij al viel het wel mee. Andreas kan goed tegen pijn, hij is immers nog soldaat geweest bij Defensie. Met nog 10km voor de boeg brak er linksachter plots paniek uit, Thijs was zijn kotsleutel vergeten!!! We lachten even om zijn miserie, hielpen vervolgens wat zoeken, maar toen kwam de anticlimax...: “Het was maar een grapje jongens, haha”, gaf Thijs toe. Daar had hij ons even mooi in de maling genomen zeg!

Daarna nam het gesprek een meer serieuze toon aan. We praatten over het leven, onze dromen enzovoort. PJ wil graag een goede jurist worden, Nathan en Andreas ambiëren iets in de criminologie, Gert is al verpleger en Thijs..., die wil na het zien van de VTM-reportage resoluut gaan voor de Special Forces. Vroeg opstaan, orde en netheid, discipline, nachtelijke droppings, 8km lopen met 20kg op de rug... Deze job is Thijs op het lijf geschreven! Die 20kg mogen er zelfs gerust 30 zijn, aldus Thijs. Thijs had het ook over zijn ambitie om op korte termijn A te worden. Hij had al heel wat punten zei hij. Gert repliceerde echter dat Thijs nog verre van genoeg punten had, hoewel hij niet exact kon zeggen hoeveel. Wij verdenken Gert, als absolute toernooi.nl-kenner, er nog steeds van dat hij wèl exact wist hoeveel punten Thijs had, maar dat hij er gewoon niet voor durfde uit te komen. Enfin, we zullen het nooit weten...

Eindelijk kwamen we aan in het verre Denderleeuw. We waren achteraan ondertussen helemaal verkrampt en vanuit onze benarde positie probeerden we ons te bevrijden van de tassen en rugzakken die op, over, onder en tussen ons lagen. Het nodige gevloek volgde. Dit was echter niet naar de zin van chauffeur Gert die zich liet ontvallen “Niet kreften he gasten, uitstappen!”. We keken elkaar aan en begonnen te lachen, what the fuck is ‘kreften’? Enkel Gert kende het woord en leerde ons dat het ‘neuten’ betekent. We geloofden het maar half... Alvorens de Denderleeuwse sportzaal te betreden, oefenden we nog eens samen de ‘Bring Sally Up’. Niet simpel, maar Thijs doet dit naar eigen zeggen driemaal na elkaar.

Toen de matchen er op zaten en we terug op weg gingen naar de kleedkamer liet Nathan zijn oog vallen op een mandje vol snoep aan de receptie. Dit stond er nog niet toen we binnenkwamen! We graaiden allen gretig een Milky Way mee, behalve Gert, die zat al in de kleedkamer... Dit was toch wel echt een gemiste kans, beter opletten als je een receptie voorbijloopt, Gert! Naar oeroude badmintontraditie werden we door de tegenstanders nog op een drankje getrakteerd. PJ koos voor Palm, chauffeur Gert bestelde een Ice Tea, Andreas en Thijs een Fanta. Pionier Nathan begaf zich als enige van het gezelschap op glad ijs door iets - althans voor ons - compleet onbekends te bestellen: een Filou. Gelukkig viel het biertje met zijn lange afdronk en Tsjechische hoparoma’s reuzegoed mee! Nathan is alweer een geslaagde ervaring rijker. Er waren ook chocoladecakejes, appelcake en zelfs brownies. De doos brownies was wel niet meer volledig, wat we heel erg spijtig vonden! Het woord ‘kreften’ hield ons trouwens nog steeds in de ban. We besloten om eens te polsen bij de tegenstanders en ook zij kenden het woord allemaal. PJ besloot volledige klaarheid te brengen door het almachtige Google te raadplegen. Effectief, vlaamswoordenboek.be geeft aan:

“kreften (ww. kreftte, gekreft): zeuren, zagen; m.: ne krefter of ne kreft; v.: een kreft”

Gert had andermaal gelijk. Ode aan Gert, de taalvirtuoos van H1! Met deze nieuw verworven kennis op zak, bedankten we de tegenstanders en zetten we omstreeks 22.50u koers richting Gent. Op de terugweg slaagden we er eindelijk in om een bluetooth-verbinding te maken tussen de autoradio en Andreas zijn uitgebreide muziekcollectie. De sfeer in de auto werd uitbundig, ook op de krappe achterbank. Heel wat meezingers passeerden de revue: ik denk aan Jason Mraz, Titanic, X!nk, Hello van Adele in een reggae-jasje (aanrader!)... Bij ‘My heart will go on’ uit Titanic verblijdde Gert ons zelfs even door solo te gaan met zijn fluweelzachte stem, een prachtig moment dat ons allen nog lang zal bijblijven.

Bijna in Gent aangekomen, besloten we nog even door de (t)Overpoort te rijden. Zoals het betaamt met de ruiten open, armen door het raam en de Vriendschapsband van X!nk op het hoogste volume! We hadden heel wat bekijks. In de Willem Tellstraat hielden we uiteindelijk halt om Thijs en Andreas af te zetten. Even bekroop ons nog het idee om frieten te gaan eten in de Gouden Saté, maar na deze bewogen avond beslisten we wijselijk om er toch een punt achter te zetten. Ook PJ werd afgezet op het Prudens van Duyseplein waarop Gert en Nathan hun weg naar Landegem vervolgden..

Wat een krankzinnige, doch memorabele avond!

Nadat er enkele jaren een derde herenploeg bijkwam, heeft BC Landegem sinds dit seizoen een vierde herenploeg! Het bont allegaartje van alle leeftijden wordt geleid door Luc H. Beginnen doen we uiteraard helemaal onderaan: 5de provinciale C.

We begonnen met twee thuismatchen op rij: Gentse werd nog relatief eenvoudig opzijgezet, maar Wallabies bleek een veel taaiere brok te zijn. Een billijk gelijkspel was ons deel.

Afgelopen zondag mochten we onze eerste verplaatsing van 't seizoen maken: naar Wetteren. De eerste grote uitdaging van de dag was... de parking! Er was op datzelfde moment een duatlon gaande rond de sporthal, waardoor parkeerplaats een schaars goedje was geworden.

Gelukkig mochten wij binnen in iets hogere temperaturen onze matchen afwerken. Wetteren had zijn eerste 2 matchen winnend afgesloten en was zo de eerste leider in onze reeks. 

Lowie en mezelf hadden het niet onder de markt in onze eerste dubbel van de dag: een felbevochten eerste set werd uiteindelijk nipt binnengehaald. In de tweede set liep het iets soepeler en liepen we uit tot 13-5. Helaas verdween deze voorsprong weer als sneeuw voor de zon, maar een finaal eindsprintje was voldoende om ook de tweede set binnen te halen.

Bij Frank en Luc liep het ook niet te vlot: de tegenstanders lieten ze werken voor elk punt. De eerste twee sets werden netjes gelijk verdeeld, maar de beslissende derde set was duidelijk voor Landegem!

Frank en Jean-Marie moesten na verlengingen de duimen leggen in set 1. In set 2 krikten de tegenstanders hun niveau wat hoger, met helaas onze eerste verliespartij tot gevolg... Ondertussen mocht Luc tegen dezelfde tegenstanders spelen, nu samen met mij. De tegenstanders bleken inderdaad van het vervelende kaliber te zijn: elk punt drie keer maken en dan nog de smash terugkrijgen. Gelukkig kennen we ook de betere vistechnieken (ahum) en wonnen we na twee spannende sets!

Een 3-1 voorsprong: niet slecht, maar dan komt ons "beste" onderdeel aan: de enkels. Het zag er helemaal niet goed uit toen zowel Jean-Marie, Frank én Lowie hun eerste set verloren. Tot zijn eigen stomme verbazing wist Luc wél de eerste set te winnen, maar had last van een acuut zuurstofgebrek.

Gelukkig had Frank de (jonge) tegenstander een rad voor de ogen gedraaid: hij gaf - tot frustratie van de Wetterse speler - badmintonles in de volgende twee sets en haalde het punt binnen! Een ouwe vos en z'n streken...

Jean-Marie verloor in twee sets en ook Lowie moest de duimen leggen in drie sets. Ook Luc kon geen vervolg breien aan zijn winnende set... 4-4: een billijke uitslag na een spannende en leuke ontmoeting!

P.S: Ook een dikke merci aan de drie supporters voor de steun in onze eerste uitwedstrijd.

Detail

Voor onze tweede uitwedstrijd van't seizoen moest Luc eens goed zoeken om een ploegje op de been te brengen.
Uiteindelijk vond hij 4 spelers, waarvan Bart op't laatste nippertje ziek moest afzeggen.

De verplaatsing was niet ver: 4Ghent heeft zijn thuisbasis in Mariakerke. Voor Frank was het zelfs een thuismatch, maar hij besloot toch de volle 1,2 km met de auto af te leggen. Luiheid of sparen voor de matchen, wie zal het zeggen :-)

Met Frank, Luc, mezelf en invaller Niels kwamen we aan de start tegen nummer laatst uit onze reeks. Wat niets wil zeggen, want 4Ghent had een patent op 5-3 nederlagen...

We besloten om in vaste duo's te spelen: Niels en ik als "jonge wolven" en Frank en Luc als "meer ervaren wolven".
Een beslissing die prima werkte: we kenden weinig tot geen moeite in onze dubbelmatchen en haalden onmiddellijk een comfortabele 4-0 voorsprong binnen.

Invaller Niels mocht als C2 de enkeldebatten openen. De nonchalante speelstijl blijf echt wel hét kenmerk van Niels, die droog zijn match wint in 2 sets. Ook Frank haalde het al bij al vrij makkelijk in zijn enkel, waarna de-enkelspelers-van-moeten ook nog mochten opdraven.

Luc ging in twee sets onderuit, terwijl ikzelf mijn eerste enkel in euh... jaren afhaspelde. In't begin zeer onwennig, waarbij de tegenstander als een turbo over het veld raasde. Helaas voor hem (en gelukkig voor mij) begon de turbo halverwege wat te sputteren, waarna ik rustig terug dichterbij sloop en de set nog netjes binnenhaalde. In de tweede set bouwde ikzelf al vroeg een voorsprong uit, om deze niet meer af te geven. Met een droge 7-1 wonnen we onze laatste wedstrijd van de heenronde en eindigen we op een gedeelde tweede plaats.

Na een dankwoordje van de captain vertrok Niels naar Nevele... om nog een competitiematchke af te werken. Ook Frank vertrok (iets met koken en zelfstandig zijn), waardoor Luc en ik Landegem vertegenwoordigden in de 'derden helft'.
Over de gastvrijheid van 4Ghent hadden we zéker niet te klagen: Broodjes met kip curry, kaas, salami, mortadella(wat iedereen begreep als mozarella), ...
Samen met een frisse pint werd het nog een gezellige avond in café Den Boer.

Deze match had ook nog enkele bijwerkingen in de klassementen: zowel Luc als ik zijn vanaf nu C2 in den dubbel!

Op een druilerige maandagavond was de sporthal van Landegem het decor voor 2 competitiematchen. Voor zowel 2H als 4G stond er niets meer op het spel, maar Eeklo kon wél nog kampioen spelen. Dan moest het wel nog een puntje pakken tegen onze heren. Met de spannende heenmatch in't achterhoofd kon dit wel eens een echte nagelbijter worden.

Voor 4G en de tegenstander (Wetteren) stond er niets meer op het spel: een echte eindjaarsmatch die ze allebei natuurlijk graag wouden winnen. 

Nick & Geert beten de spits af met de herendubbel, terwijl ondertussen Pascale en Béa ook aan hun match begonnen. Bij de heren hadden de Wetterse tegenstanders duidelijk wat moeite met veld/pluim en kon de overwinning thuis gehouden worden. Ook de dames wonnen hun match, al was het meer gelijkopgaand dan de cijfers doen vermoeden.

Tegelijkertijd waren Jelle en Nathan bezig met de eerste slijtageslag. Beide teams haalden elk een set binnen en de derde set was tot 16-16 gelijkopgaand. Helaas maakte de Landegemse tandem dan 3 fouten op een rij, met verlies tot gevolg.

Het zou slechts een voorbode zijn voor de volgende dubbels. Bram en Luc maakten er een ongemeen lange en spannende dubbel van, met soms meer dan 20 slagenwisselingen. Bram begon duidelijk sterretjes te zien (die fysiek toch hé) in de derde set, maar pas op't einde van die set kraakte de Landegemse heren.

Ook Jelle en Bert wouden hiervoor niet onderdoen: na verlies in de eerste spel werd er dankzij slimmer spelen in de tweede set gewonnen. De derde set was zo mogelijk nog spannender: het werd echter 20-22 en ook deze dubbel ging verloren... BC Nét niet was hier duidelijk op zijn plaats!

Bij 4G waren de enkels aan de gang: Frank wist zijn enkel in twee sets te winnen, net zoals Béa. Daar werd het op het einde van de tweede set erg spannend, maar Béa was nét nog levend genoeg om deze binnen te rijven. Gelukkig maar, want anders zou er extra zuurstof nodig geweest zijn voor die derde set :)

Ook Sylvie won in 2 sets, maar Nick tekende uiteindelijk voor het enige verlies van de avond.

Er werd afgerond met de twee gemengde dubbels: Geert en Pascale zijn duidelijk een geroutineerd mixkoppel: de tegenstanders werden verslagen in twee korte sets. Frank en Sylvie hadden het een pak lastiger pas op't einde van de derde set was er een klein verschil: 7-1 werd zo de eindstand!

Bij de heren werd de laatste dubbel eindelijk binnengehaald, in - natuurlijk - drie sets. Eikenlo moest echter nog maar één match binnenhalen: in de enkelpartij was Bert helaas een maatje te klein, waardoor Eikenlo kampioen werd! De volgende drie wedstrijden waren niet meer van belang: Jelle speelde knap, maar kwam net wat te kort om er een derde set uit te persen.

Nathan snapt niet goed waarom je pluimen test, maar won toch duidelijk zijn enkelmatch. Bram speelt alleen maar tweesetters: de eerste set werd gewonnen, dus moest set 2 ook gewonnen wordt. Gelukkig voor hem werd zijn logica gerespecteerd :) 3-5 verlies, maar kon evengoed een overwinning zijn!

Er werd afgesloten met boterhammen en croque monsieurs. En ik sluit hier beter af, want 't is precies een lang stukje geworden :)

O ja: de bijters? Meer info bij Sylvie...