Aangezien ik mezelf voor een maandje heb uitgeschakeld, kan ik maar komen supporteren voor "den tweeden gemengd". Gelukkig kwamen wij nog kijken, zo kwam het aantal supporters toch op twee. Ondertussen dubbel ik de supportersrol met die van uw lokale verslaggever. Speciaal voor Evelien trouwens, die vindt dat ik teveel over mijn eigen matchen schrijf. Nu ik er geen speel, is dat ook niet mogelijk ;-)
Jean-Marie én Nathan vielen in, want Nick moest ook passen. Wel was Nathan vergeten dat de match om kwart na zeven begon. Een telefoontje later van Sylvie was dit euvel snel weggewerkt.
In de heenronde hadden we met 5-3 gewonnen van Oudegem. Toen al bleek het enorm te kampen: veel driesetters waar we toen het vaakst aan het langste eind trokken. Nu hadden ze zich lichtjes versterkt: Eén extra C2 zorgde bij hen voor een complete C2-opstelling. Met Nathan hadden we ook een (niet-officiële) C2 extra, maar het gebrek aan samenspel zou misschien parten kunnen spelen.
Uw verslaggever moet helaas toegeven dat hij een beetje 'en retard' was. De herendubbel was reeds afgewerkt, helaas niet positief. Telkens vlot mee tot 13-13 en dan een kloofje, was het verhaal van JM en Wim. Béa en Lieve waren wel nog bezig. In een lange driesetter moesten ze uiteindelijk de duimen leggen tegen het C2-koppel. 0-2 achter waar het met wat meer meeval 1-1 was geweest.
In de enkels werd Jean-Marie vakkundig ingepakt in twee sets. Toch ging Jean-Marie met een smile van het veld, omdat hij hem geamuseerd had. En daar doen we't voor hé ;-) Van Nathan werd als C2 toch wel een overwinning verwacht. Tegen een mede-C2 won hij ook de eerste set, maar de tweede set gaf-ie uit handen. De derde set werd, onder andere dankzij personal coach Thijs, makkelijk binnengehaald.
Bij de dames zagen we een leuke match tussen Béa en Sylvie. Onze kapitein vond al die aanmoedigingen van Oudegem voor haar leuk, maar 't was wel degelijk een Sylvie van Oudegem. De eerste set ging overtuigend naar Béa, set 2 nog overtuigender naar Sylvie. De derde set was heel wat spannender, maar het beukwerk van Béa haalde het uiteindelijk!
Ondertussen mocht onze Sylvie nog eens proberen te winnen van een C2. Ze begon zowaar een complex te krijgen: elke keer gaf ze het weg in drie sets. Vastbesloten om dit niet te doen... verloor ze de eerste set. Na de goeie raad van Jean-Marie ("nauwer denken!") herpakte ze zich en ging het gelijkop in de volgende set. Ook al door een lichte blessure van de tegenstandster won ze de tweede set verdiend. In de derde set bleek de tegenstandster nog last te hebben, want Sylvie liep uit tot 11-4! En dan, tja, dan... Is het winstangst? Is het een complex? Feit is dat Sylvie bij 14-6 opeens niets meer lukte, terwijl de tegenstandster meer en meer vertrouwen kreeg. Op't einde allebei matchpunten, maar het was wéér net niet. Als't een moment is om je racket op te eten, dat was er zo eentje. De tegenstandster kwam haar daarna nog feliciteren met "een nachtmerrie voor elke C2-speelster". Daar koop je helaas niks mee...
Met een 4-2 achterstand kon er nog slechts één puntje verdiend worden. En het zag er goed uit na de eerste set: Nathan en Lieve wonnen in een thriller en Wim en Sylvie bliezen hun tegenstanders weg. Helaas draaide het van dat moment compleet. Nathan en Lieve werden vanaf dan vakkundig uit verband gespeeld en verloren in drie sets. Ook Wim en Sylvie waren nergens meer te bespeuren: een te hoge foutenlast en beter spelende tegenstanders maakten er geen wedstrijd meer van.
2-6 verliezen is geen goeie zaak, en zeker niet tegen een ploeg die achter ons stond. Zondag dan maar iets proberen te rapen bij de ongeslagen leider, Gentse.
Lennart