Na het pijnlijk verlies (0-8 tegen Wit-Wit), was het tijd om ons te herpakken. Tegen Latem, de laatste in de stand, moest dit mogelijk zijn. Zij kwamen met vier jonge gasten af, waaronder één C2.
Wijzelf speelden met vijf. Jelle moest op het laatste moment afhaken. Een pijnlijke nek zorgde ervoor dat hij niet naar rechts kon kijken, wat nu niet echt handig is voor een badmintonmatchke te spelen. Onze C2, Andreas, speelde dan maar drie matchen, net zoals ik.
In de eerste dubbel was het een C2-D strijd: samen met Andreas tegen Cedric en Bert. In de eerste set liep alles op wieltjes en bouwden we een comfortabele voorsprong uit. De motor sputterde echter op 18-12. We konden ze maar net op het nippertje afhouden. In de tweede set lieten we ons niet meer vangen: geconcentreerd speelden we de set eenvoudig uit. Intussen maakten Filip en Bart kipkap van de tegenstand: 2-0 voor.
De tweede ronde dubbels koppelde ik Filip aan Andreas, terwijl ik met Niels ten tonele verscheen. Wij wonnen onze match vrij eenvoudig, maar alle aandacht ging naar de andere wedstrijd. Een cross smash belandde in het oog van Arne (Latem), waarbij hij toch even niet goed was. Gelukkig nét onder zijn oog, waardoor hij gelukkig maar een blauwe plek aan overhoudt. Na al die commotie wonnen Filip en Andreas nog vrij makkelijk :)
Een 4-0 voorsprong betekende dat we slechts één enkel moesten binnehalen. In het C2-duel delfde Andreas het onderspit tegen Cedric. Hierin werd nog maar eens pijnlijk duidelijk dat Andreas vooral met zichzelf worstelt: veel te veel sakkeren en de moed laten zakken, waardoor de score vrij zwaar uitviel. Ondertussen mocht Bart het opnemen tegen Latemse Bert. Bart mocht nog eens sinds lange tijd meedoen (lees: hij kon de andere keren niet), waardoor ik hem eens flink liet zweten op de tweede enkel. En zweten deed hij: in twee sets bewees Bert een prima enkelspeler te zijn die niet zou misstaan met een C2-ranking.
Dan maar ikzelf of Niels voor een overwinning! Niels kreeg al de kriebels toen hij besefte dat het deze keer van moeten was. Dat was in de eerste set vooral te merken, met soms heel laconieke pluimen. De pech voor de onfortuinlijke Arne was nog niet gedaan: na het oog keihard onderuitglijden, die zal Landegem nog lang herinneren ;) In set twee walste Niels er dan nog overheen: match binnen!
Ondertussen won ook ik mijn match: gelukkig in twee sets, want mijn kaars ging langzaam maar zeker uit... De 'zelf'gebakken cake smaakte daarna uitstekend in't jeugdhuis!
Binnen drie weken is er de volgende match: tijd genoeg om iedereen terug uit blessure te laten keren .
Lennart
Reactie toevoegen