Zondag laatstleden was het alweer de beurt aan de 1^ste gemengde ploeg.

De dames en heren van Drive, de enige ploeg waar we tegen verloren in de heenronde, mochten eens bewijzen wat ze waard zijn buitenshuis.

Bart en Geert waren niet van de partij, vandaar dat Jürgen er voor de gelegenheid eens bij was.

Voor de rest waren het onze dames, Emma, Sarina en Cindy, en Thijs en ikzelf die de ploeg vorm gaven.

Onze eerste gemengde ploeg mocht zondag de terugronde thuis aantreden tegen Latem.

Na de vele gelijkspelen in de heenronde is winnen vanaf nu ons enige doel. 

Met Geert, als vervanger voor Bart en het vaste 5-tal met Thijs, mezelf, Emma, Sarina en Cindy gingen we op zoek naar de 2^de overwinning van dit seizoen. 

Maandag jongstleden stond de ontmoeting tegen de heren van Danlie op het programma, sinds lang nog eens met de oude garde afgezakt naar Hamme, om de 2^de plaats veilig te stellen.

Op voorhand werden we al gewaarschuwd door andere clubs die het tegen hen hadden opgenomen dat hun pluimen de doorslag of was het de doodsteek gaven.

Bij nader inzien bleek dit nog minimalistisch gesteld, hun pluimen zijn enkel nog goed om de carnavalstoet van Aalst mee op te fleuren, want vliegen deden ze niet of soms wel, ik weet het na vandaag ook niet meer.

Bleek dat bij een normale slag vanuit het achterveld de pluim met moeite aan de overkant geraakte en bij een aflegger aan het net ze als een dood kieken voor het net neerviel, het zicht was ook al niet veel soeps, alsof ze vele jaren terug een stock hadden opgekocht die ze de ganse tijd in een bruin café achter de toog bewaard hadden, waar de muren minder bruin waren dan de pluimen die in Hamme gebruikt werden.

Misschien hadden ze deze wel in een vernis gestoken, want uiteindelijk gingen ze best lang mee, “veel te lang naar mijn goesting”.

Na een eerste match waar Steven en Bart nog net hun wedstrijd konden winnen haalde de frustratie over deze pluimen de bovenhand en werd er geen enkele wedstrijd winnend afgesloten, een degelijke wedstrijd werd er niet gespeeld, hoe kan het anders met pluimen die weigeren te vliegen.

Bij verder onderzoek blijkt deze shuttle ook niet goedgekeurd te zijn om competitie of tornooien mee af te werken, wat ook mijn opmerking op het wedstrijdblad rechtvaardigde.

Mijn twijfel of deze pluimen wel competitiewaardig zijn en of deze ooit in het verleden wel eens een goedkeuring gekregen hadden, bleek terecht.

Mijn boodschap aan Forza is dan ook dat ze beter indianentooien zouden maken in plaat van badmintonshuttles.

Blijkt ook uit de omschrijving op de kokers dat deze shuttle best gebruikt wordt om te trainen en eventueel voor de jeugd, jammer voor de jeugd die daar moet mee spelen, maar ik denk dat ze nooit veel plezier gaan hebben aan hun badmintonspel.

Kortom een wedstrijd om vlug te vergeten, al was het bezoek aan het plaatselijke dorpscafé en positieve noot in het geheel en zo werden onze frustraties al vlug doorgespoeld met een heerlijk karmeliet, de poging om het leed voor ons te verzachten met een sandwich en kaas of salami hebben we dan ook maar vriendelijk aanvaard.

Ik hoop als we ooit nog eens naar Danlie moeten afzakken dat ze tegen dan shuttles hebben die de naam waardig zijn.

 Zondag mochten onze dames het thuis opnemen tegen Wit Wit Ronse.

Een zeker niet te onderschatten ploeg, ook als je weet dat 3 van onze dames rechtstreeks van het tornooi in Stekene kwamen om competitie te spelen.

Wat ik gevreesd had is ook uitgekomen, en dat lag zeker niet aan Evelien die voor het eerst meedeed, of misschien toch een klein beetje.