Maandag jongstleden stond de ontmoeting tegen de heren van Danlie op het programma, sinds lang nog eens met de oude garde afgezakt naar Hamme, om de 2de plaats veilig te stellen.
Op voorhand werden we al gewaarschuwd door andere clubs die het tegen hen hadden opgenomen dat hun pluimen de doorslag of was het de doodsteek gaven.
Bij nader inzien bleek dit nog minimalistisch gesteld, hun pluimen zijn enkel nog goed om de carnavalstoet van Aalst mee op te fleuren, want vliegen deden ze niet of soms wel, ik weet het na vandaag ook niet meer.
Bleek dat bij een normale slag vanuit het achterveld de pluim met moeite aan de overkant geraakte en bij een aflegger aan het net ze als een dood kieken voor het net neerviel, het zicht was ook al niet veel soeps, alsof ze vele jaren terug een stock hadden opgekocht die ze de ganse tijd in een bruin café achter de toog bewaard hadden, waar de muren minder bruin waren dan de pluimen die in Hamme gebruikt werden.
Misschien hadden ze deze wel in een vernis gestoken, want uiteindelijk gingen ze best lang mee, “veel te lang naar mijn goesting”.
Na een eerste match waar Steven en Bart nog net hun wedstrijd konden winnen haalde de frustratie over deze pluimen de bovenhand en werd er geen enkele wedstrijd winnend afgesloten, een degelijke wedstrijd werd er niet gespeeld, hoe kan het anders met pluimen die weigeren te vliegen.
Bij verder onderzoek blijkt deze shuttle ook niet goedgekeurd te zijn om competitie of tornooien mee af te werken, wat ook mijn opmerking op het wedstrijdblad rechtvaardigde.
Mijn twijfel of deze pluimen wel competitiewaardig zijn en of deze ooit in het verleden wel eens een goedkeuring gekregen hadden, bleek terecht.
Mijn boodschap aan Forza is dan ook dat ze beter indianentooien zouden maken in plaat van badmintonshuttles.
Blijkt ook uit de omschrijving op de kokers dat deze shuttle best gebruikt wordt om te trainen en eventueel voor de jeugd, jammer voor de jeugd die daar moet mee spelen, maar ik denk dat ze nooit veel plezier gaan hebben aan hun badmintonspel.
Kortom een wedstrijd om vlug te vergeten, al was het bezoek aan het plaatselijke dorpscafé en positieve noot in het geheel en zo werden onze frustraties al vlug doorgespoeld met een heerlijk karmeliet, de poging om het leed voor ons te verzachten met een sandwich en kaas of salami hebben we dan ook maar vriendelijk aanvaard.
Ik hoop als we ooit nog eens naar Danlie moeten afzakken dat ze tegen dan shuttles hebben die de naam waardig zijn.