Na de nederlaag vrijdag in Evergem, moesten de heren van H1 maandag alweer aan de slag. Tegenstander waren de mannen van Vlabad, die laatste staan. Bart kon nog steeds niet rekenen op Geert en mezelf. Het viertal Bart, Luc, PJ en Thijs werd aangevuld met Andreas. Omdat ikzelf werkloos moest toezien met een pijnlijke rug, werd ik dan maar gepromoveerd tot secretaris (lees: invullen van 't blad) en verslaggever.
Bart had een verrassing in petto. Voor het eerst kwamen er "2 brothers on the floor": Thijs en Andreas mochten voor de allereerste keer samen de eerste dubbel afwerken. Ondertussen speelden Luc en Bart de vierde dubbel. Het experiment van Bart leek succes te hebben: Andreas en Thijs wonnen heel vlot de eerste set tegen Tim en Jan. In een recordtijd stond er 21-11 op de tabellen. Bart en Luc waren ondertussen jojo aan het spelen met hun tegenstanders. Van 13-6 stond het opeens 13-13, om daarna toch nog vlot de eerste set binnen te halen met 21-15. Bart en Luc wonnen daarna ook vlot hun tweede set, met dezelfde cijfers. Bij Thijs en Andreas begon de machine in de tweede set echter wat tegen te pruttelen. Lag het aan de tegenstander, of aan zichzelf, wie zal het zeggen? Maar de pluimen vonden telkens de verkeerde kant van de lijn. Daardoor verloren ze de tweede set met 17-21. En jammer genoeg vonden ze zichzelf ook niet terug in de derde set. Ze vochten wel voor elk punt, maar de power ontbrak toch. En als de tegenstander dan ook nog het geluk aan zijn zijde heeft, dan kan je door een netpluim gevloerd worden: 21-23 in de derde set. Jammer voor de broers en de mama die supporterde! Volgende keer beter.
Na deze wedstrijden was het de beurt aan Thijs en Luc in de tweede dubbel, en PJ en Bart in de derde dubbel. Thijs en Luc vloerden hun tegenstander vrij vlot met 21-16 en 21-12. Opvallend: er stond een snelle Luc op het plein. Op een bepaald moment was hij zelfs te snel bij de pluim! Jammer dat hij op een daaropvolgende drop te laat kwam, wat Jana tot volgende opmerking inspireerde: " nu waarde niet te snel op de pluim hé!". Supporters kunnen toch motiverend werken hé.
Bart en PJ hadden iets meer moeite met hun tegenstanders. Opnieuw werd er wat jojo gespeeld, maar uiteindelijk werd de match ook binnengehaald met 21-16 en 22-20. Die laatste uitslag was door PJ "duidelijk ingecalculeerd".
3-1 na de dubbels. Dit mocht niet meer misgaan. Maar wat heeft de titel nu met deze wedstrijd te maken, vraagt een aandachtige lezer zich nu af. Nog even geduld...
De vier enkels konden tegelijkertijd afgewerkt worden, wat het voor deze verslaggever niet zo gemakkelijk maakte om alles goed te volgen. Bart maakte er weinig woorden aan vuil: met 21-16 en 21-10 won hij vlotjes zijn wedstrijd tegen Pieter.
Ook Andreas was nu gebrand op een goede prestatie, na het verlies in de dubbel. Hij speelde in zijn enkel tegen Rudi de pannen van het dak, of waren het de tegels uit de vloer? Zijn tegenstander werd in de eerste set zelfs letterlijk gevloerd door ... de vloer! Even opschudding toen Rudi op de grond lag, en er een groot gat in de vloer zat. Twee tegels waren het blijkbaar beu in de zaal en wilden ontsnappen, wat hen dus ook lukte. Gelukkig voor Rudi hield hij er geen blessure aan over. Het resultaat was dat het terrein niet meer bespeelbaar was, en dat er een brokje nostalgie bij de oudere spelers naar boven kwam. Want wat vonden wij daar in dat gat: onze oude betonnen vloer. Men zou voor minder nostalgisch worden en heimwee krijgen. Andreas en Rudi verhuisden dan maar naar een ander plein. Andreas had zich hierdoor gelukkig niet laten afleiden, en won heel vlot zijn wedstrijd met 21-9 en 21-13. Dat is wat je noemt de vloer aanvegen met je tegenstander.
Thijs nam het ondertussen op tegen Jan in de eerste enkel. Thijs worstelde de ganse wedstrijd met zichzelf: geen power (bijna geen enkele keer gesmasht), weinig verplaatsing op het veld, soms wat nonchalant. Het was duidelijk zijn avond niet. In de eerste set moest hij zich met 20-22 gewonnen geven tegen Jan, in de tweede en derde set speelde hij op routine en won hij toch zijn wedstrijd met 21-13 en 21-14. Misschien een extra pizzatje steken uit de microgolf? Deze hebben we trouwens nog tegoed van PJ!!
Pieterjan was ondertussen bezig aan zijn enkel. De eerste set ging niet zo vlot. Regelmatig vloog er een raketje de lucht in, het teken dat het niet zo goed ging bij PJ. En als de tegenstander dan ook nog een netpluim maakt, ontlokt dit bij PJ de gevleugelde uitspraak: "allé jong!". De eerste set wordt verloren met 19-21. In de tweede set vloog het raketje al wat minder in de lucht, en in de derde niet meer: 21-17 en 21-11 winst voor PJ.
Besluit: een soms wat moeizame 7-1 overwinning, en een gat in onze zo geroemde sportvloer. Gelukkig is ons zwembad door dit gat niet helemaal leeg gelopen. Hopelijk wordt de vloer snel hersteld, zodat er weer kan gesport worden.
Reacties