Ondertussen bij 4H...

Na onze titel van vorig seizoen mochten we het dit jaar een reeks hoger proberen. Niet evident, en dat werd dan ook vrij duidelijk in de heenronde: 4 nederlagen en 2 overwinningen later werd 't duidelijk dat het doel van dit seizoen  - niet zakken - wel gehaald ging worden.

In de eerste match van de terugronde werd het bezoek aan De Pinte geen succes: met duidelijke 7-1 cijfers de boot in.

De thuismatch tegen Aalst was een must-win: ook zij waren gepromoveerd, maar konden nog maar twee puntjes bijeen verzamelen. Opnieuw winnen betekende terug een gedeelde 4 plaats in de stand. We wisten dus wat er ons te doen stond!

Zelf beet ik de spits af met Lowie, maar dat verliep verre van een leien dakje. Zelf voelde ik me niet 100%, wat resulteerde in een vreselijke eerste set, die dan ook verloren ging. Gelukkig konden we ons herpakken en pakten we set 2 en drie, waardoor de 1-0 op het bord kwam.

Ondertussen hadden Gino & Viktor veel minder moeite: de tegenstand werd in twee korte sets ingeblikt. Vervolgens mochten Geoffrey en Bollie de baan op. Daar werd er niet zonder moeite gewonnen: Bollie voelde zich niet goed, zag er ook niet goed uit maar speelde toch nog nét goed genoeg ;-)

De vierde dubbel werd een spannende & leuke match voor Geoffrey & Gino. Winst zat er zéker in, maar de knie van Geoffrey besliste in de tweede set om even door te zakken. De match kon wel uitgespeeld worden, maar de beweging was duideljk niet optimaal meer.

Een 3-1 voorsprong moesten we kunnen afmaken in de enkels. Bollie mocht de eerste enkel proberen binnen te halen. Ondanks een zeer moeilijke match wist-ie toch de match binnen te halen! Straf, zeker omdat de dag erna bleek dat Bollie de griep te pakken had.

Lowie had een pak makkelijker met zijn tegenstander, die makkelijk zijn opa kon zijn. Ook Viktor vindt steeds beter zijn draai in zijn enkel. Zijn tegenstander werd van het kastje naar de muur gestuurd, waarbij Viktor eenvoudig de match in twee sets binnenhaalde.

Zelf had ik het niet onder de markt met a) de tegenstander en b) mezelf.  Gelukkig speelde de tegenstander heel wat pluimen buiten en kon ik de winst in twee korte sets veiligstellen.

Achteraf bleek dat ikzelf ook ziek was. Zoals Gino zei: "Winnen is niet gezond?" Blijkbaar niet Gino, blijkbaar niet. Maar half ziek winnen lukt dus ook nog prima ;-)

De volgende match is eentje op verplaatsing: Evergem konden we thuis verslaan, hopelijk lukt het ook daar!

5 H doet het nog een keer

Afgelopen donderdag avond mocht 5H zijn laatste wedstrijd op verplaatsing afwerken voor dit seizoen, meer bepaald in Evergem. Van onze 'vaste spelers' ontbraken 'Drukbezette Duvel Dirk' en 'Brugse Zot Lieven'. De overblijvende vaste spelers 'Duvel Jackie', 'Vedett Jean-Marie' en 'Karmeliet Filip' werden versterkt door de bereidwillige invallers Joris, Stijn en Kristof.

We troffen elkaar in kleedkamer 5 van de sportzaal waar niemand van ons ooit eerder was geweest. Ruimte zat voor 6, maar ondergetekende stelde voor het verlaten van de kleedkamer stilletjes vast dat er maar 4 douches waren. Na de wedstrijd zou 'het dus voor de rappe zijn om een douchke te bemachtigen'.

De vloer van de sportzaal had iets weg van een schaatsbaan: spiegelglad... En ook aan de verlichting moesten we wennen: het was vooral zaak niet IN het licht te kijken, want als je dat deed, kon je vervolgens meestal alleen maar vaststellen dat je naast de pluim had geslagen.

Jean-Marie en Kristof speelden de eerste dubbel. De eerste set haalden ze het net niet, in de tweede keken ze blijkbaar iets meer in het licht dan in de eerste, met de logische fatale afgang als resultaat. Jean-Marie werd er duidelijk niet blij van waardoor hij genoodzaakt was om zijn volgende match met zijn reserveracket te spelen, en op zijn verlanglijstje voor zijn verjaardag een nieuw racket toe te voegen...

Intussen speelden Jackie en Joris dubbel 4, en ook zij stonden na de eerste set in het verlies. Middels enkele tactische wijzigingen slaagden ze er wel in set 2 naar zich toe te trekken, en ook set 3 werd - door het behoud van de succesvolle tactiek van set 2 - gewonnen. 1-1 dus na 2 dubbels.

Vervolgens werd dubbel 2 afgewerkt door Jean-Marie met Stijn, en dubbel 3 door Filip met Jackie. Bij Jean-Marie en Stijn verliep set 1 een beetje zoals set 2 van Jean-Marie's eerste wedstrijd, met hetzelfde resultaat als gevolg. Set 2 verliep een stuk spannender, maar jammer genoeg was het 'net niet'. Dubbel 3 werd door Jackie en Filip (mede dankzij een solide spelende Jackie) al bij al vrij vlot gewonnen. Na de dubbels stond het dus 2-2.

Kristof en Joris stonden genoteerd voor de eerste 2 enkels. Beiden speelden ze goed mee en konden zeker aanspraak maken op minstens 1 x setwinst, maar jammer genoeg kwam dit er niet uit. We stonden dus 4-2 in het krijt en zo werd de droom van de zege waar sommige medespelers zo erg naar snakten, alweer doorprikt. Een gelijkspel was plots nog het hoogst haalbare. Stijn en Filip moesten dan wel beiden hun enkel winnen. Stijn had het in de eerste set niet gemakkelijk met zijn tegenstander, maar won toch met 19. Intussen speelde Filip tegen de vader van Laurens Pluquet (deze laatste is een voormalige A speler van Lokerse, en als die al zo goed is: wat moet dat dan zijn met die vader??). Gelukkig voor ondergetekende is de man in kwestie intussen op een leeftijd gekomen waarop snelheid niet meer de grootste kwaliteit is - hij is 60 jaar :-) - waardoor enkel 4 nooit echt een wedstrijd was en Filip eenvoudig won in 2 sets. Stijn had dus de sleutel in handen om een gelijkspel mee te nemen naar huis, en zo geschiedde: hij won set 2 met duidelijke cijfers. 4-4 dus en alweer een puntje voor 5H, wat ons totaal nu op 3 gelijke spelen brengt, met nog 2 ontmoetingen te gaan. Hadden we 1 wedstrijd meer kunnen winnen tegen Evergem dan waren we zelfs weg van de laatste plaats, maar dat werd het dus niet.

Onmiddellijk na de wedstrijd werden we door een vriendelijke dame verzocht om niet te lang te treuzelen om naar de kantine te komen, want 'ze was bezig met het eten'. Dat klonk natuurlijk hoopgevend en verwachtingsvol, en de wetenschap van paragraaf 2 in gedachten waren er effectief een aantal 'rappe' om te gaan douchen. Die konden dan ook als eerste naar boven om vast te stellen dat er tafels gedekt waren met servetjes, potten mayonaise en ketchup, en zout. De dame in kwestie was op het terras druk in de weer en kwam 5 minuten later vrolijk binnen gewandeld met bakjes frieten en frikandellen. Daar een lekker biertje bij en we hadden een heerlijke afsluiter van deze toffe avond bij de ploeg die wat mij betreft in elk geval de prijs wint voor de 'meest gastvrije club' waar we te gast waren dit seizoen. Als Evergem volgend jaar opnieuw in dezelfde reeks speelt als 5H, zullen er wellicht veel geïnteresseerden zijn om deze verplaatsing mee te maken.

5H doet het weer!!

De wedstrijd in St-Laureins is er altijd 1 om met gemengde gevoelens naar uit te kijken: ze spelen daar op een zondag om 10.00, maar achteraf wordt je steevast vergast op een niet te versmaden hapje en drankje. Deze wetenschap is gekend bij alle interclubspelers onder ons die reeds het genoegen hadden naar deze zeer landelijke en afgelegen gemeente af te mogen zakken.

5H viel deze eer te beurt op 3 februari. Door het feit dat er op zondag ochtend gespeeld wordt, viel het aantal spelers uit de 5H-kern terug tot 4, zijnde Jean-Marie en ikzelf aan 'vaste spelers' en Stijn en Miguel als 'meestal tot bijna altijd beschikbare invallers'. Om onszelf een beetje te ontzien ging ik dan maar even shoppen bij onze jeugdige vrienden en clubgenoten en vond ik Niels B. en Lowie bereid om de grote oversteek mee te maken (in de luxevoiture van Miguel), uiteraard niet nalatend hen te wijzen op het niet te versmaden voordeel (dat hierboven cateringsgewijs werd aangehaald). Zo waren we met 6 om de ontmoeting af te werken. Bovendien hadden we in de heenwedstrijd zowaar precies tegen Sentse ons eerste punt uit de competitie behaald. Iedereen was er dan ook van overtuigd dat we met deze ploeg opnieuw voor puntenwinst konden gaan.

Helaas helaas, enkele dagen voor de ontmoeting kreeg ik bericht dat de wedstrijd niet in de gebruikelijke zaal in St-Laureins  kon doorgaan, maar dat de bakens dienden verzet te worden naar een zaal(tje) in Watervliet. Dat zorgde ervoor dat de 'grote oversteek' nog 10 minuten langer zou duren. Anderzijds werd de aanvang van de ontmoeting hierdoor met 1 u verlaat, zodat we er pas iets voor 11 moesten zijn. De competitieverantwoordelijke van Sentse stuurde ook nog een beschrijving door van hoe je aan de zaal geraakt, en die liet niet heel veel goeds verhopen: 'je moet door een poortje van een gevel van een wit huis, en dan ga je verder tot over de speelplaats. Daar achteraan bevindt zich de zaal...'. Zo gezegd, zo gedaan: met die beschrijving in het achterhoofd vond iedereen de locatie zonder probleem. Het dient gezegd dat Watervliet (dat is ongeveer rijden tot in Nederland, helemaal aan de westkant van onze provincie, en dan een paar honderd meter terug) zo mogelijk nog landelijker en meer afgelegen is dan St-Laureins. De sportzaal is er echter eerder 1 van een bescheiden makelij, en doet in zekere zin ook wat aan een kerk denken: de deur staat er letterlijk altijd open, waardoor de temperatuur in de zaal eerder aan de lage kant was. Onze Landegemnaren die gewoon zijn van in Nevele te spelen in een zaal waar het nooit koud is waren voor het grootste deel afgereisd zonder trui in hun bagage, iets wat hen in de toekomst wellicht niet zo snel meer zal overkomen.

Nadat de plaatselijke minivoetbal veteranen (er was zelfs 1 dame bij...) klaar waren met hun partij, konden de in deze zaal 4 beschikbare terreinen opgesteld worden. Ondanks het feit dat ikzelf er alweer niet in slaagde ook maar 1 van mijn beide dubbels te winnen, stond het na de dubbels toch maar mooi 2-2, met dank aan Niels en Stijn enerzijds, en Miguel en Jean-Marie anderzijds. De losers van dienst aan mijn zijde waren eerst Lowie en vervolgens Jean-Marie. Vermits we echter over 4 volwaardige enkelspelers beschikten in de persoon van Lowie, Niels, Stijn en Miguel, konden we toch stilaan beginnen hopen op puntenwinst. Niels was vrij snel klaar met zijn tegenstander, Stijn ook (maar jammer genoeg in zijn geval moest hij wel het onderspit delven). Miguel ging voor een spannendere wedstrijd (dat is zowat zijn handelsmerk intussen) en won in 2 sets, waardoor we reeds zeker waren van een punt. Alle ogen waren dus op Lowie gericht die er een echte marathonwedstrijd van maakte tegen Vic. Ondanks alle aanmoedigingen liep het echter fout in de verlenging van set 3. Het bleef dus bij 1 punt, wat wel meteen een verdubbeling opleverde van het aantal punten dat we tot dan toe op de teller hadden.

Na het douchen kwam dan het moment waar ik iedereen zo reikhalzend naar had doen uitkijken. Jean-Marie zou het allemaal moeten missen, want hij verkoos om nog tijdens de wedstrijd van Lowie naar Brugge af te reizen. Hij had immers een ticket kunnen bemachtigen voor Club-Brugge - AA Gent. Een onbegrijpelijke keuze als je het mij vraagt, maar goed, elk zijn ding. Wij zouden dus met 5 genieten van het heerlijke 'after badminton festijn' dat ons te wachten stond.

De aandachtige lezer zal wellicht onthouden hebben dat we echter niet in het Godshuis (annex eigen kantine) in St-Laureins vertoefden maar in een schooltje in Watervliet (zonder kantine...). Geen nood: de festiviteiten zouden doorgaan in café Niveau eventjes verderop. Daar aangekomen bleek de helft van de ploeg van Sentse reeds plaatsgenomen te hebben aan een bartafeltje met een drankje en een klein potje borrelnootjes. 'Geen nood: de andere helft van de ploeg moet nog komen' bleef ik optimistisch denken dat die wel voor de food zouden zorgen. Die kwamen echter een paar minuten na ons ook binnen met lege handen. Even overleg tussen de Sentse mannen leerde dat de clubkas ons zou spijzen met hapjes uit het café. Een 'bordje' gemengd bevatte 10 kleine hapjes en koste 8 € (het kan ook 7 € geweest zijn, dat weet ik niet zo zeker meer). En een trappist koste 4 à 5 €. Die mannen begonnen dus even snel te rekenen wat dit uitje zou kosten aan de club en kwamen tot het besluit dat er toch wel 2 bordjes gemengd konden besteld worden. Te delen over 10 man betekent dus elk 2 hapjes (zo'n gefrituurde scampi of een bitterbal of iets gelijkaardigs). En dat op zondag om 13.30...  Een grote ontgoocheling en 1 punt rijker dropen we dus al vrij snel af uit Niveau. Ikzelf wou niet opgeven want wat verderop was een frituur waar ik mijn honger wel zou stillen. Ik had natuurlijk beter moeten weten, maar was even vergeten dat ik in het zeer landelijke Watervliet was. Als ik daar frieten wou eten zou ik nog meer dan 2 uur geduld moeten hebben voor de deur openging. Niet dus...

Bij deze dus mijn officiële excuses mannen voor het feit dat die cateringbeloften niet werden ingelost. Het zal ons allen een les wezen.

Afgelopen woensdag ontvingen we dan thuis de mannen van 4Ghent 2H. In de heenronde waren we daar kansloos de boot in gegaan met 7-1. Het kwam er dus nu voornamelijk en in eerste instantie op aan om de 0-8 (tot dan toe hadden we steeds minstens 1 wedstrijd kunnen winnen) te ontlopen. De 5 vaste spelers van onze ploeg zouden voor deze ontmoeting beschikbaar zijn, aangevuld met Miguel. Dirk liet daags voordien echter weten dat hij riskeerde 'gegijzeld te worden door de nationale staking' en dat we er rekening mee moesten houden dat hij er niet zou geraken. Kristof werd dus opgetrommeld als back-up. En effectief: Dirk hebben we niet gezien - hopelijk is hij intussen al thuis geraakt - en Kristof heeft dus zijn plaats ingenomen.

Behalve Jean-Marie en Miguel (HD2) slaagde niemand van onze dappere krijgers erin zijn partij te winnen. Voor Jackie en mezelf in HD3 was het weliswaar zeer nipt, maar daar koop je natuurlijk niets mee. De uitslagen vind je hier.

Onze volgende ontmoeting is er over 2 weken in Evergem (misschien dat we daar nog een puntje kunnen halen) om dan te eindigen met 2 thuismatchen 2 en 4 weken later. Als we nu eens voor die 2 thuismatchen zouden kunnen rekenen op heel veel enthousiaste thuissupporters, dan kunnen we misschien ons puntenaantal nog verdubbelen. Al vrees ik dat we hiervoor vooral meer wedstrijden zullen moeten winnen. We zien wel wat de toekomst brengt.

Filip

Intra - Uitslagen & stand

Ondertussen zijn we reeds aan speeldag 9 aanbeland. Er waren wel wat minder spelers dan normaal ("maar" 40), maar dat had misschien ook wel wat met het weer te maken...

Het ziet er naar uit dat we na jarenlange dominantie van Nathan een andere winnaar gaan krijgen. Momenteel is het een nek-aan-nek race tussen Evelien en Bram. De rest van de top-10 is echter ook nog niet uitgeschakeld, het beloven spannende weken te worden!

Dat het snel kan verkeren kunnen Anneleen en Koen beamen. Eén (erg ongelijke) match zorgt ervoor dat Koen 21 plaatsen en Anneleen zelfs 25 plaatsen achteruit gaat.

Beter verging het Peter: een knappe 14 banken vooruit!

Uitslagen speeldag 9 en een tussenstand.