Zondagavond, 19 uur. De basket speelde een belangrijke match, met een overvolle parking tot gevolg. Iets wat wij met onze twee supporters moeilijk voor elkaar krijgen!
Landegem 3H tuft het hele seizoen al rustig door de competitie, met een mooie plek in de middenmoot.
Nu kregen we Denderleeuw 3H op bezoek, een ploeg die de tweede plaats (en eventuele promotie) heeft geroken. Wij wouden vooral de slechte herinneringen wegspoelen: We waren de 'blessurematch' nog niet vergeten (Jelle en Stef vielen daar geblesseerd uit.) Zelf speelden we met onze ietwat vaste 6: Filip, J-M, Andreas, Niels, Jelle en le captain (die ook vaste verslaggever blijkt te zijn).
Denderleeuw zetten daar 4 spelers tegenover: Met een C1, C2 en 2D's geen makkelijke opdracht.
In de eerste dubbel draaide het gewoon niet goed genoeg. J-M en Andreas konden nooit echt een vuist maken tegen
de toch wel sterkere tegenstanders. Niels en ik speelden ook beroerd: de eerste set draaide het vierkant. Pijnlijk 'hoogtepunt' was een pluim recht in m'n oog. 't Bleek een goede wake-upcall te zijn, want in set 2 walsten we over hen heen. Jammer genoeg konden we daar in de beslissende set geen vervolg aan breien.
Door de vervelende ploegopstellingen kon slechts één dubbel tegelijk gespeeld worden. Maar helaas, ook J-M met Filip bleek deze keer geen winnende combinatie. Uiteindelijk werd er gestart met de eerste enkel - Andreas en de derde dubbel. Hierin ging het ook niet goed, de eerste set kregen Jelle en Filip 'op hun doos', maar de tweede set konden ze héél erg nipt binnenhalen! Achteraf wel protest van Denderleeuw, want er was per ongeluk overgeschakeld naar RSL. Maar als je't maar achteraf merkt, kan het probleem niet zo groot geweest zijn... Helaas konden Jelle en Filip de lijn niet doortrekken. 0-4 na de dubbels, helemaal niet goed dus.
En het werd er niet beter op: Andreas lijkt eerder een cursus psychologie te kunnen gebruiken dan een badmintontraining. De eerste punten speelde hij weer zeer degelijk badminton, maar dan verdween alle fut uit het spel. De tweede set deed gewoonweg pijn aan de ogen: nul inzet en sloffen over 't terrein, dat kan niet. Zelfs al is de tegenstander beter, dan nog moet je er voor gaan. Dramatisch én zwaar verlies. Daarentegen was Niels een pak gemotiveerder. Hij liet de afgelopen weken leuke dingen zien, en bewees weer dat het geen toeval meer is! De C2 was nog iets te hoog gegrepen, maar het verschil met begin van het seizoen is verbluffend groot.
De laatste twee enkels waren de mijne en die van Jelle. Jelle kwam uit tegen zijn zwart beest Marissens: De eerste set was er eentje van nét niet, en in set 2 sloeg zijn turbo pas aan toen het kalf verdronken was... De kapitein mocht dan maar zelf proberen het eerreddende puntje thuis te houden. De eerste set ging nog gelijk op, maar kon ik makkelijk afstand nemen in't tweede deel. In de tweede set slofte ik zelf over 't terrein: zowat tien punten
op een rij sloeg de tegenstander buiten. En wie ben ik om dat cadeau niet aan te nemen ;-)
Met een zware 1-7 de boot in kan ik niet echt tevreden zijn. Collectieve off-day en een mentaliteitsprobleem. Dat kan en moet veel beter tegen Shuttle Stars, de voorlaatste in de reeks.
Lennart