Derde keer, goede keer? Na 2 nederlagen wouden we graag die 0 van het bord vegen. Tegenstander was Sentse, ons nog welbekend van vorig seizoen. Ook zij waren via een of andere omweg in derde geraakt.
Bij aankomst bleek er één pluspunt: Hun C1 was blijkbaar geblesseerd, en zo kwam er een volledige D-ploeg op het veld. Bij ons 1 wijziging: Nick nam terug zijn plaats in, Michiel werd naar het supportersbankje verwezen. Niet dat hij dat erg vond met zijn nieuw speelgoedje ;-)
De damesdubbel was er ééntje uit de oude doos: met de vingers in de neus en de 1-0 voorsprong. Wim en Nick mochten Tony en Patrick bekampen. Hoewel beide niet zo vaak samenspelen, was er weinig van te merken. Set 1 wonnen ze, maar in set 2 was het blijkbaar tijd om met de zenuwen van de bank te spelen. Constant gelijk op en in de extra-puntentijd wonnen ze dan toch, de sloebers!
Om Tony en Patrick wat rust te gunnen (ze waren immers maar met twee), werden de damesenkels eerst afgewerkt. Béa stoomde in 2 sets door naar de 3-0 tussenstand. Ondertussen won Sylvie, met iets meer tegenstand, ook haar enkel. Ik moet wel zeggen: de dame aan de overkant had een uitgebreide vocabulaire ;-)
Ikzelf kon het afmaken door m'n enkel te winnen. Het was helaas één van die dagen dat er niets lukte: slechte opslagen en te korte clears zorgden voor een 14-7 achterstand. Toen ging het opeens beter (en aan de overkant lukte het precies ook niet zo goed meer), en boog de achterstand nog om naar 21-18. Set 2 ging veel meer gelijkopgaand, maar halverwege sloeg ik een kloofje en stond het niet meer af. 5-0 en eerste overwinning van het seizoen was binnen!
'Nu kan je met meer plezier spelen', dixit Luc. Wat niet wilde zeggen dat we toch een 8-0 wouden halen. Helaas ging het bij Nick mis: hij moest het in drie spannende sets afleggen tegen Tony. Het tekort aan competitie- en enkelritme speelde hem nog duidelijk parten. Jammer!
In de gemengde dubbels wonnen Wim en Sylvie in drie sets! Zelf was ik, samen met Lieve, bezig tegen Tony en Christel. De tegenstanders speelden kennelijk niet zo vaak met elkaar, een geschenk dat we niet konden weigeren. Set 1 wonnen we met 11, in set 2 was er geen houden meer aan: met een droge 21-3 werd de totaalstand op 7-1 gezet.
Achteraf speelden Béa('benniknogniemoe!') en ik nog een dubbeltje tegen Tony en Nick. Sentse vond immers onze pluimen nogal traag en wou het bewijzen in een dubbeltje met hun Yonexen. Het moet gezegd zijn: 't vloog precies wat sneller!
Achteraf werd er nog een laat-avond cake geserveerd, in combinatie met (véél) Omers, samen met Pluimplukkers. Zij hadden tegen 2H gespeeld (4-4), maar van die ploeg was er enkel Christophe te bespeuren in 't jeugdhuis. Broederlijk delen en zusterlijk opeten dan maar ;-)
Er werd al een afspraak genoteerd: de terugmatch word er eentje van de revanche! (Afin, voor hen dan toch;-) ) en met een gebruikelijk 'Salu en ne gelukkigen nieuwjaar' werd er afscheid genomen.
Lennart