De onverwachtse promotie naar derde betekent toch wel een serieus niveau'tje omhoog. De tegenstanders werden zorgvuldig ge'toernooi.nl'd en daaruit bleek dat we toch wel flink gingen zweten.
We begonnen als allerlaatste ploeg van de reeks aan de competitie, met onmiddellijk 2 matchen in één week: Oudegem en Waarschoot.
Het blad van Oudegem loog er niet om: 3 C1's en één D. Wij stelden er héél veel D's en Captain C2 Béa tegenover. En ja, de 0-8 score was niet overdreven. Zelfs géén één setje (hoewel Béa en Sylvie er zeker één verdienden). Baf, boem, welkom in derde!
Dan maar iets proberen rapen in Waarschoot. 1 C2 en 5 D's, evenwaardige tegenstanders dus. Ze brachten wel heel wat volk op de been: een volle tribune gaf een serieuze vocale steun. De sporthal was wel een van de lastigste ooit: Je zag de achterlijn van het andere veld niet en de vloer was precies met boenwas afgewerkt.
Michiel en Wim vonden mekaar in de dubbel en scoorden vlot. De machine stokte echter bij 15-15 en met een 5-0 tussensprint was de set gaan vliegen. Set 2 was het vet van de soep en de smashes in het net.
Ondertussen draaiden Béa en Lieve vierkant. De tegenstand sloeg hard en nauwkeurig naar de achterlijn, terwijl onze dames hun spel niet vonden. Set 2 werd wél vakkundig gewonnen (oef), maar set drie ging het héél gelijkop. Het dubbeltje viel spijtig genoeg aan de verkeerde kant: 22-20.
De enkels dan maar, het onderdeel waarin we zo 'uitblinken'. Ikzelf mocht een C2 bekampen, Béa een D. Béa's match heb ik niet gezien, maar aan de setstanden te zien ging het vrij vlotjes. Zelf kreeg ik letterlijk geen poot aan de grond: ik slipte elke keer compleet weg op de gladde sportvloer en met m'n oude blessure in m'n achterhoofd zat ik dus meer in met de vloer dan met die pluim. Kurkdroog in 2 sets naar huis gestuurd.
Sylvie kreeg stress van de tribune, en een tegenstandster die ook beter was. De dames van de tegenpartij sloegen allemaal hard en vlak (da's dus nog een werkpunt bij ons :) ). Michiel mocht ook eens een enkel proberen (aangezien hij de vorige keer zei dat-ie het beter kon, de stoefer). Hij was ook beter dan de tegenstander, maar de setstanden lieten dat niet echt zien. De typische Michiel-fout kwam weer op: Punt mooi opbouwen en dan de pluim in het net of compleet buiten.
De mixen waren niet meer dan een eerredder: Wim en Sylvie verloren zwaar, terwijl Lieve en ik de eerste set serieus op ons doos kregen. Dan kon de vloer de boom in: al slippend en een paar keer bijna m'n voet omgeslaan, maar toch maar netjes set 2 binnen. In set 3 zag het er benauwd uit (11-6 achter), maar uiteindelijk wonnen we nog met 21-17! (het was ondertussen half twaalf, tijd om te stoppen ;-) )
6-2 en 0/4, niet te best begonnen dus. Het grootste verschil met vorig jaar is de sterkte van de dames. Waar zij meestal voor 3 punten zorgden, bleven ze nu slechts steken op één. Het niveauverschil is duidelijk merkbaar. Volgende week maandag proberen dan maar tegen Sentse voor de eerste puntjes!
Lennart