Op een prachtige zondagnamiddag vertrokken we richting Denderleeuw voor onze vierde competitiematch alweer.
Met Sylvie als chauffeur en Béa, Lieve, Wim en ik als passagiers was het bakske meer dan vol. Nog een geluk dat Nick rechtstreeks reed ;-) De rankings waren in evenwicht: Langs beide kanten één C2 dame, voor de rest allemaal aangename D's. Het beloofde vuurwerk te geven...
Naar goeie gewoonte starten de Heren-en Damesdubbels. Béa en Lieve pakten hun tegenstanders vakkundig in in 2 korte sets. De herendubbel was iets spannender: nadat Wim in de eerste set veel te gestresseerd was (en er dus verloren werd), werd set 2 nipt binnengehaald. Set 3 was weer een spannendje. Lieve en ik zaten nagelbijtend toe te kijken, maar de YES! zei alles! Eerste overwinning van Wim in de competitie, en hij was er duidelijk overgelukkig mee.
Béa en Sylvie mochten dan hun enkelkwaliteiten bewijzen. “ ‘k Voel me niet goed”, “Ben weer aant draaien zenne”, “Ik ben al DOOD na de eerste set”. Allemaal uitspraken van Béa, maar ze won toch in 2 sets van een C2. Zo zie je maar, zelfs half ziek wint ze nog!
Sylvie voelde zich ook dood na haar eerste (winnende) set, maar de tegenstandster was kennelijk nog meer dood. Sylvie won én zette ons op een 4-0 voorsprong. Alstublieft!
Ondertussen speelde ik mijn enkel. En toegegeven, het draaide weer langs geen kanten. Eerste set constant achter de feiten aanlopen om met 21-18 de boot in te gaan. Tweede set ging vlotter, maar het “vat” was al af voor het einde van de set. 21-19 en boeken toe. Enkele vloeken kreeg de tegenstander er gratis bij :-)
Nick daarentegen dacht: “Laten we het even wat spannend houden!”. Set 1 winnen, nummer 2 verliezen. Set 3 werd een ware thriller: 16-19 voorstaan, dan 20-19 achter én dan WINNEN met 24-22! Nick ging volledig tegen de vlakte, maar een collectieve YES! Ging door de ploeg. 5-1 en winst al binnen!
De mixen deden er niet echt meer toe, maar werden met volle overgave afgewerkt. Ik wou toch nog een match winnen en set 1 werd héél erg makkelijk gewonnen. Set 2 was hetzelfde scenario, maar op het einde knoeiden we en gingen met 22-24 de boot in. De derde set was de veer gebroken: over en out.
Wim en Sylvie wonnen wél hun match (2/2 voor Wim, wat een érg brede grijns opleverde) en brachten de bordjes op 6-2!
Na de match nog een sandwichke en een aangename babbel met de tegenstand. De revanche staat al in de agenda…
Ondergetekende werd wél gepest in het teruggaan door de ploegkapitein. “We zitten met nen auto vol winnaars!”, “Jaja, ge ziet wie er alles verloren heeft”. Wel Béatrice, tegen Lokeren zal het anders zijn! ;-)
(En o ja, "Barbara Streisand" blijft in je hoofd hangen!)